നിറയുക

1960കളിലെ അമേരിക്കൻ പൗരാവകാശ പ്രസ്ഥാനത്തിന്റെ മൂർദ്ധന്യാവസ്തയിലാണ് ഡോ. മാർട്ടിൻ ലൂഥർ കിംഗ് ജൂനിയറിന്റെ ദാരുണമായ കൊലപാതകം നടന്നത്. എന്നാൽ വെറും നാല് ദിവസത്തിന് ശേഷം, സമാധാനപരമായ ഒരു പ്രതിഷേധ മാർച്ചിന് നേതൃത്വം നൽകുന്നതിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ വിധവ കൊറെറ്റ സ്കോട്ട് കിംഗ് ധൈര്യത്തോടെ ഭർത്താവിന്റെ സ്ഥാനം ഏറ്റെടുത്തു. കോറെറ്റയ്ക്ക് നീതിയോട് അഗാധമായ അഭിനിവേശമുണ്ടായിരുന്നു, കൂടാതെ പല നല്ല പ്രവൃത്തികൾക്കും നേതൃത്വം നല്കുന്നവളുമായിരുന്നു.

യേശു പറഞ്ഞു, "നീതിക്കു വിശന്നു ദാഹിക്കുന്നവർ ഭാഗ്യവാന്മാർ; അവർക്കു തൃപ്തിവരും." (മത്തായി 5:6). ഒരുനാൾ ദൈവം നീതി നടപ്പിലാക്കുവാനും എല്ലാ തെറ്റും ശരിയാക്കുവാനും വരുമെന്ന് നമുക്കറിയാം, എന്നാൽ ആ സമയം വരെ, കൊറെറ്റ ചെയ്തതുപോലെ ഭൂമിയിൽ ദൈവത്തിന്റെ നീതി യാഥാർത്ഥ്യമാക്കുന്നതിൽ പങ്കുചേരാനുള്ള അവസരം നമുക്കുണ്ട്. യെശയ്യാവ് 58ൽ, എന്ത് ചെയ്യുവാനാണ് ദൈവം തന്റെ ജനത്തെ  വിളിക്കുന്നു എന്നതിന്റെ വ്യക്തമായ ചിത്രം നൽകിയിരിക്കുന്നു: അനീതിയുടെ ചങ്ങലകൾ അഴിക്കുക, അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവരെ സ്വതന്ത്രരാക്കുക, വിശക്കുന്നവരുമായി താങ്കളുടെ ഭക്ഷണം പങ്കിടുക. . . പാവപ്പെട്ട അലഞ്ഞുതിരിയുന്നവന് അഭയം നൽകുക. . . [നഗ്നരെ] വസ്ത്രം ധരിപ്പിക്കുക, [സഹായം ആവശ്യമുള്ളവരിൽ നിന്ന്] പിന്തിരിയരുത്" (വാ. 6-7). അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവർക്കും തരംതാഴ്ത്തപ്പെട്ടവർക്കും വേണ്ടി നീതി തേടുന്നത് നമ്മുടെ ജീവിതം ദൈവത്തിലേക്ക് തിരിച്ചുവിടാനുള്ള ഒരു വഴിയാണ്. നീതി തേടുന്ന തന്റെ ജനം പ്രഭാതത്തിന്റെ വെളിച്ചം പോലെയാണെന്നും അവർക്കും മറ്റുള്ളവർക്കും രോഗശാന്തി നൽകുമെന്നും യെശയ്യാവ് എഴുതുന്നു (വാക്യം 8).

ഇന്ന്, ഈ ഭൂമിയിൽ അവന്റെ നീതിക്കുവേണ്ടിയുള്ള വിശപ്പ് വളർത്തിയെടുക്കാൻ ദൈവം നമ്മെ സഹായിക്കട്ടെ. അവന്റെ വഴിയിലും അവന്റെ ശക്തിയിലും നാം നീതി തേടുമ്പോൾ, നാം സംതൃപ്തരാകും എന്ന് ബൈബിൾ പറയുന്നു.

വിലാപം മുതൽ സ്തുതി വരെ

മോണിക്ക തന്റെ മകൻ ദൈവത്തിലേക്ക് മടങ്ങിവരാൻ ആത്മാർഥമായി പ്രാർത്ഥിച്ചു. അവന്റെ വഴിപിഴച്ച ജീവിതത്തെ ഓർത്തു അവൾ കരയുകയും അവൻ താമസിക്കാൻ തിരഞ്ഞെടുത്ത വിവിധ നഗരങ്ങളിൽ അവൾ അവനെ പിന്തുടരുകയും ചെയ്തു. സാഹചര്യം നിരാശാജനകമാണെന്ന് തോന്നി. അങ്ങനെയിരിക്കെ ഒരു ദിവസം അത് സംഭവിച്ചു: അവളുടെ മകൻ ദൈവവുമായി സമൂലമായ ഒരു ഏറ്റുമുട്ടൽ നടത്തി. സഭയിലെ ഏറ്റവും വലിയ ദൈവശാസ്ത്രജ്ഞരിൽ ഒരാളായി അദ്ദേഹം മാറി. ഹിപ്പോയിലെ ബിഷപ്പ് അഗസ്റ്റിൻ എന്നാണ് അദ്ദേഹത്തെ നമ്മൾ  അറിയുന്നത്. 

“എത്ര നേരം, കർത്താവേ?” (ഹബക്കൂക്ക് 1:2). നീതിയെ വികൃതമാക്കിയ അധികാരികളെ സംബന്ധിച്ച ദൈവത്തിന്റെ നിഷ്‌ക്രിയത്വത്തെക്കുറിച്ച് പ്രവാചകനായ ഹബക്കൂക്ക് വിലപിച്ചു (വാക്യം 4). നാം നിരാശയോടെ ദൈവത്തിങ്കലേക്ക് തിരിഞ്ഞ സമയത്തെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുക-നീതി കിട്ടാതെ പോയ നിമിഷത്തെ നമ്മുടെ വിലാപം, പ്രത്യാശ നഷ്ടപ്പെട്ട ആശുപത്രി യാത്ര, തുടർച്ചയായ സാമ്പത്തിക ബുദ്ധിമുട്ടുകൾ, അല്ലെങ്കിൽ ദൈവത്തിൽ നിന്ന് അകന്നുപോയ കുഞ്ഞുങ്ങൾ.

ഓരോ തവണയും ഹബക്കൂക്ക് വിലപിച്ചപ്പോൾ ദൈവം അവന്റെ നിലവിളി കേട്ടു. വിശ്വാസത്തോടെ കാത്തിരിക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ വിലാപത്തെ സ്തുതിയാക്കി മാറ്റാൻ പ്രവാചകനിൽ നിന്ന് നമുക്ക് പഠിക്കാം, കാരണം അവൻ പറഞ്ഞു, "എങ്കിലും ഞാൻ യഹോവയിൽ ആനന്ദിക്കും; എന്റെ രക്ഷയുടെ ദൈവത്തിൽ ഘോഷിച്ചുല്ലസിക്കും." (3:18). അവൻ ദൈവത്തിന്റെ വഴികൾ മനസ്സിലാക്കിയില്ല, എന്നാൽ അവൻ അവനിൽ വിശ്വസിച്ചു. വിലാപവും സ്തുതിയും വിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രവൃത്തികളാണ്, വിശ്വാസത്തിന്റെ പ്രകടനങ്ങളാണ്. അവന്റെ സ്വഭാവത്തെ അടിസ്ഥാനമാക്കി ദൈവത്തോടുള്ള അപേക്ഷയായി നാം വിലപിക്കുന്നു. അവനെക്കുറിച്ചുള്ള നമ്മുടെ സ്തുതി അവൻ ആരാണെന്നതിനെ അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ് - നമ്മുടെ അത്ഭുതകരവും സർവ്വശക്തനുമായ ദൈവം. ഒരു ദിവസം, അവന്റെ കൃപയാൽ, ഓരോ വിലാപവും സ്തുതിയായി മാറും.

ഒരു പുതിയ തുടക്കം

"നമ്മൾ സത്യമാണെന്ന് ഊഹിച്ചത് കള്ളമാണ് എന്ന വേദനാജനകമായ തിരിച്ചറിവിലാണ് ക്രിസ്ത്യൻ അവബോധം ആരംഭിക്കുന്നത്," യൂജിൻ പീറ്റേഴ്സൺ സങ്കീർത്തനം 120-നെക്കുറിച്ചുള്ള തന്റെ ശക്തമായ പ്രതിഫലനങ്ങളിൽ എഴുതി. "ആരോഹണ സങ്കീർത്തനങ്ങളിൽ" (സങ്കീർത്തനങ്ങൾ 120- 134) ആദ്യത്തേതാണ് സങ്കീർത്തനം 120, ജറുസലേമിലേക്കുള്ള യാത്രാമധ്യേ തീർത്ഥാടകർ പാടിയത്. എ ലോങ്ങ് ഒബീഡിയൻസ് ഇൻ ദി സെയിം ഡയറക്ഷൻ -ൽ പീറ്റേഴ്സൺ അവലോകനം ചെയ്തിരിക്കുന്നത് പോലെ, ഈ സങ്കീർത്തനങ്ങൾ ദൈവത്തിലേക്കുള്ള ആത്മീയ യാത്രയുടെ ഒരു ചിത്രവും നമുക്ക് വാഗ്ദാനം ചെയ്യുന്നു.

വ്യത്യസ്തമായ ഒന്നിന്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ചുള്ള ആഴത്തിലുള്ള അവബോധത്തോടെ മാത്രമേ ആ യാത്ര ആരംഭിക്കാൻ കഴിയൂ. പീറ്റേഴ്‌സൺ പറയുന്നതുപോലെ, “ക്രിസ്‌തീയ വഴിയിലേക്ക് പുറപ്പെടാനുള്ള പ്രചോദനം കണ്ടെത്തുന്നതിന് ഒരു വ്യക്തിക്ക് കാര്യങ്ങൾ ചെയ്യുന്ന രീതിയോട് തികഞ്ഞ വെറുപ്പ് തോന്നേണ്ടതുണ്ട്. . . . [ഒരാൾ] അവനോ, അവളോ, കൃപയുടെ ലോകത്തിനായുള്ള ആത്മീയ വിശപ്പു നേടുന്നതിന് മുമ്പ്, ലോകത്തിന്റെ വഴികൾ മടുത്തു തുടങ്ങിയിട്ടുണ്ടാകും.

നമുക്ക് ചുറ്റുമുള്ള ലോകത്ത് നാം കാണുന്ന തകർച്ചയും നിരാശയും കണ്ടു നിരാശപ്പെടുന്നത് വളരെ എളുപ്പമാണ് -നമ്മുടെ സംസ്കാരം പലപ്പോഴും മറ്റുള്ളവർക്ക് സംഭവിക്കുന്ന കഷ്ട്ടങ്ങളോട് കടുത്ത അവഗണന കാണിക്കുന്നു. 120-ാം സങ്കീർത്തനം സത്യസന്ധമായി ഇതിനെക്കുറിച്ച് വിലപിക്കുന്നു: “ഞാൻ സമാധാനപ്രിയനാകുന്നു; ഞാൻ സംസാരിക്കുമ്പോഴോ അവർ കലശൽ തുടങ്ങുന്നു” (വാക്യം 7).

എന്നാൽ നമ്മുടെ വേദനകൾക്ക് നമ്മുടെ ഒരേയൊരു സഹായമായ രക്ഷകനിലൂടെ നമ്മെ വിനാശകരമായ നുണകളിൽ നിന്ന് സമാധാനത്തിന്റെയും സമ്പൂർണ്ണതയുടെയും (121:2) പാതകളിലേക്ക് നയിക്കാൻ കഴിയുന്ന ഒരു പുതിയ തുടക്കത്തിലേക്ക് നമ്മെ ഉണർത്താൻ കഴിയുമെന്ന് തിരിച്ചറിയുന്നതിൽ രോഗശാന്തിയും സ്വാതന്ത്ര്യവുമുണ്ട്. ഈ പുതുവർഷത്തിലേക്ക് നാം പ്രവേശിക്കുമ്പോൾ, നമുക്ക് അവനെയും അവന്റെ വഴികളെയും അന്വേഷിക്കാം.

ജനക്കൂട്ടം

തത്ത്വചിന്തകയും എഴുത്തുകാരിയുമായ ഹന്ന ആരെൻഡ് (1906-75) നിരീക്ഷണത്തിലൂടെ "പുരുഷന്മാർ ഏറ്റവും ശക്തരായ രാജാക്കന്മാരെ ചെറുക്കാനും അവരുടെ മുന്നിൽ കുമ്പിടാൻ വിസമ്മതിക്കുന്നതും" കണ്ടെത്തിയിട്ടുണ്ട്. അവർ കൂട്ടിച്ചേർത്തു, “ആൾക്കൂട്ടത്തെ ചെറുക്കാനും വഴിതെറ്റിയ ജനക്കൂട്ടത്തിന് മുന്നിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് നിൽക്കാനും ആയുധങ്ങളില്ലാതെ അവരുടെ അചഞ്ചലമായ വന്യമായ പെരുമാറ്റത്തെ നേരിടാനും കഴിവുള്ള ചിലരെ മാത്രമേ കണ്ടെത്തിയിട്ടുള്ളൂ.” ഒരു യഹൂദയായ ആരെൻഡ് അവരുടെ  ജന്മനാടായ ജർമ്മനിയിൽ ഇതിനു നേരിട്ട് സാക്ഷ്യം വഹിച്ചിരുന്നു. 

അപ്പോസ്തലനായ പൗലോസ് അത്തരം തിരസ്കരണം അനുഭവിച്ചിരുന്നു. ഒരു പരീശനായും റബ്ബിയായും പരിശീലിപ്പിക്കപ്പെട്ട അദ്ദേഹത്തിന്റെ ജീവിതം ഉയിർത്തെഴുന്നേറ്റ യേശുവിനെ കണ്ടുമുട്ടിയപ്പോൾ തലകീഴായി മാറി. ക്രിസ്തുവിൽ വിശ്വസിക്കുന്നവരെ പീഡിപ്പിക്കാൻ പൗലോസ് ദമസ്‌കസിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുകയായിരുന്നു (അപ്പ. 9). തന്റെ പരിവർത്തനത്തിനുശേഷം, അപ്പോസ്തലൻ സ്വന്തം ജനങ്ങളാൽ തന്നെ തിരസ്കരിക്കപ്പെട്ടു. 2 കൊരിന്ത്യർ എന്ന് നമുക്കറിയാവുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ കത്തിൽ, അവരുടെ കൈകളിൽ നിന്ന് താൻ നേരിട്ട ചില പ്രശ്‌നങ്ങൾ അവയിൽ ചിലതായ “അടിയും” “തടവുകളും” പൗലോസ് അവലോകനം ചെയ്‌തിരിക്കുന്നു.  (6:5).

അത്തരം തിരസ്‌കരണത്തോട് കോപത്തോടെയോ കൈപ്പോടെയോ പ്രതികരിക്കുന്നതിനുപകരം, അവരും യേശുവിനെ അറിയാൻ പൗലോസ് ആഗ്രഹിച്ചു. അദ്ദേഹം എഴുതി, “എനിക്കു വലിയ ദുഃഖവും ഹൃദയത്തിൽ ഇടവിടാതെ നോവും ഉണ്ടു എന്നു എന്റെ മനസ്സാക്ഷി എനിക്കു പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ സാക്ഷിയായിരിക്കുന്നു. ജഡപ്രകാരം എന്റെ ചാർച്ചക്കാരായ എന്റെ സഹോദരന്മാർക്കു വേണ്ടി ഞാൻ തന്നേ ക്രിസ്തുവിനോടു വേറുവിട്ടു ശാപഗ്രസ്തനാവാൻ ഞാൻ ആഗ്രഹിക്കാമായിരുന്നു.” (റോമർ 9:2-3).

ദൈവം നമ്മെ അവന്റെ കുടുംബത്തിലേക്ക് സ്വാഗതം ചെയ്തതുപോലെ, നമ്മുടെ എതിരാളികളെപ്പോലും അവനുമായുള്ള ബന്ധത്തിലേക്ക് ക്ഷണിക്കാൻ അവൻ നമ്മെ പ്രാപ്തരാക്കട്ടെ.

നമ്മുടെ കഥയുടെ ബാക്കി

വാർത്താലേഖകനായ പോൾ ഹാർവി അമേരിക്കൻ റേഡിയോയിലെ പരിചിതമായ ശബ്ദമായി മാറിയിട്ട് ആറ് പതിറ്റാണ്ടിലേറെയായി. ആഴ്‌ചയിൽ ആറു ദിവസവും അദ്ദേഹം വർണ്ണാഭമായ സ്‌ഫുടതയോടെ പറയും, “വാർത്ത എന്താണെന്ന് നിങ്ങൾക്കറിയാം, ഒരു മിനിറ്റിനുള്ളിൽ  നിങ്ങൾ  കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗം കേൾക്കാൻ പോകുന്നു.” ഒരു ചെറിയ പരസ്യത്തിന് ശേഷം, അദ്ദേഹം അറിയപ്പെടുന്ന ഒരാളുടെ അധികം അറിയപ്പെടാത്ത ഒരു കഥ പറയും.  എന്നാൽ വ്യക്തിയുടെ പേരോ മറ്റേതെങ്കിലും പ്രധാന ഘടകമോ അവസാനം വരെ മറച്ചുവെച്ചുകൊണ്ട്, ശ്രോതാക്കളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചുകൊണ്ട്, അദ്ദേഹം തന്റെ നാടകീയമായ താൽക്കാലിക വിരാമവും തലക്കെട്ടും പറയും : “ഇപ്പോൾ നിങ്ങൾക്കറിയാം. . . ബാക്കി കഥ."

ഭൂതകാലത്തെയും ഭാവിയെയും കുറിച്ചുള്ള അപ്പോസ്തലനായ യോഹന്നാന്റെ ദർശനം സമാനമായ ഒരു വാഗ്ദാനത്തോടെയാണ് വികസിക്കുന്നത്. എന്നിരുന്നാലും, അദ്ദേഹത്തിന്റെ കഥ ആരംഭിക്കുന്നത് സങ്കടകരമായ കുറിപ്പിലാണ്. ചരിത്രം എവിടേക്കാണ് പോകുന്നതെന്ന് വിശദീകരിക്കാൻ സ്വർഗത്തിലോ ഭൂമിയിലോ ഉള്ള ഒരു സൃഷ്ടിക്കും കഴിയില്ലെന്ന് കണ്ടപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന് കരച്ചിൽ നിർത്താൻ കഴിഞ്ഞില്ല (വെളിപാട് 4:1; 5:1-4). അപ്പോൾ അവൻ യഹൂദാ ഗോത്രത്തിലെ സിംഹത്തിൽ പ്രത്യാശ അർപ്പിക്കുന്ന ഒരു ശബ്ദം കേട്ടു” (വാക്യം 5). എന്നാൽ യോഹന്നാൻ നോക്കിയപ്പോൾ, കീഴടക്കുന്ന സിംഹത്തെ കാണുന്നതിനുപകരം, അറുക്കപ്പെട്ടതുപോലെയുള്ള ഒരു കുഞ്ഞാടിനെ കണ്ടു (വാ. 5-6). അസാധാരണമായ ആ കാഴ്ചയിൽ ദൈവത്തിന്റെ സിംഹാസനത്തിന് ചുറ്റും ആഘോഷത്തിന്റെ തിരമാലകളിൽ പൊട്ടിപ്പുറപ്പെട്ടു. മുഴങ്ങികേൾക്കുന്ന മൂന്ന് സ്തുതിഗീതങ്ങളിൽ, ഇരുപത്തിനാല് മൂപ്പൻമാരും എണ്ണമറ്റ മാലാഖമാരും പിന്നീട് ആകാശവും ഭൂമിയും ഒന്നുചേർന്നു (വാ. 8-14).

ക്രൂശിക്കപ്പെട്ട ഒരു രക്ഷകൻ എല്ലാ സൃഷ്ടികളുടെയും പ്രത്യാശയും നമ്മുടെ ദൈവത്തിന്റെ മഹത്വവും നമ്മുടെ കഥയുടെ ബാക്കി ഭാഗവുമാകുമെന്ന് ആർക്കാണ് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ കഴിയുക.